FAMILY - 2020
|
01-01 Beste wensen van/aan beste vrienden. |
|
|
|
03-01 Bowlingen |
|
|
04-01 Toiletpapier of lege toneelzaal? |
|
12-01 Bedanking Cois en Nina |
|
|
12-01 Prachtige maan via de zwaan! |
|
|
|
16-01 Begrafenis François de Decker. Papa van Hilde, schoonvader van Frederik |
|
16-01 Casino Jasmine |
|
|
|
17-01 Receptie CD&V Schelle |
|
18-01 Eerste concert nieuw Instaporkes |
|
|
|
20-01 Mireille op de Meir, zoeken naar Frank |
|
22-01 Hannah scolaire |
|
|
23-01 Blij weerzien van Zuster Magdalena |
|
|
|
24-01 Receptie nieuwe lokatie URBIS |
|
25-01 Femma Schelle op bezoek in het 6de leerjaar |
|
|
|
25-01 Receptie CD&V - Toespraak Joachim Coens |
|
27-01 Jasmine muziekschool. Toonmoment pianospel |
|
|
|
28-01 Aankondiging verkoop verkavelingen achter onze tuin. |
|
30-01 El Jeffés actief |
|
|
|
02-02 Lily - Kooroptreden in Carolus Bolomeus |
|
02-02 Live |
|
|
02-02 Er werd nog een naam voor het koor gezocht. Lily suggereerde "The Dreamcatchers" en dat werd de naam. Lees maar. |
|
|
|
02-02 Wandeling door Hemiksem. Improvisatie ba " Bar Baars " |
|
05-02 Goede doel in de Delhaize van Schelle |
|
|
|
05-02 Shana en Moeke |
|
|
14-02 Jasmine en Lily bij tante Jill op bezoek. Controle in het dagziekenhuis. |
|
11-02 Overbuur Cois 60 jaar |
|
|
|
14-02 Jasmine in de dansschool |
|
18-02 Verjaardag Lily - Sporttas Studio 100 |
|
|
|
23-02 Crematie naast cremerie op het Eilandje |
|
27-02 Huisje Denise in De Haan |
|
|
|
28-02 Lily ontving haar paspoort |
|
29-02 Jasmine training communie |
|
|
|
02-03 Voor Hannah's verjaardag |
|
03-03 Lily gezellig thuis |
|
|
|
07-03 Moeke shopping |
|
|
08-03 Drik de Caluwé overleden. Hij verloor het gevecht tegen lymfeklierkanker. Sinds april 2010 hanteerde hij het dirigentenstokje bij de Koninklijke Harmonie Sint Cecilia uit Schelle |
|
|
Rouwbrief Dirk de Caluwé |
|
|
|
|
|
Dirk De Caluwe erfde als jongetje het kleine dwarsfluitje van zijn plots overleden nonkel Miel en moest meteen ook maar diens plaats innemen in de lokale harmonie. Dat mondde uit in een carrière als topmuzikant en -dirigent, ook van alle grote Studio 100-musicals, van klasbakken als Pavarotti, Sting en Will Tura tot de deejay’s van Tomorrowland toe. “Klassiek is vaak pure rock ’n roll. Dat de mensen dàt maar weten.”
Donderdag 24 februari van het magische schakeljaar 2000, in ’t Kuipke in Gent. Het is al 20:30 uur voorbij. in de zaal vele honderden genodigden. Schuifelend op hun stoelen. Ook Filip en Mathilde op de eerste rij beginnen te kuchen, maar de start van het Il Novecento orkest voor de grote Millennium ouverture laat al een half uur op zich wachten. De muzikanten staan klaar in de coulissen, onder hen ook Dirk De Caluwe, een van de beste fluitisten van het land.
Iemand tikt hem op de schouder. Of hìj misschien het orkest kon leiden? Dirk valt uit de lucht. Hij had een ambulance horen wegrijden maar er geen acht op geslagen. Wat bleek: Dirk Brossé - zijn goede vriend én de toen al vermaarde componist-dirigent - had net voor hij op moest het klap-raam van zijn loge hard tegen zijn hoofd gekregen en was afgevoerd naar het UZ. Van Dirk wisten ze dat hij enige dirigeerervaring had, weliswaar met minder grote orkesten. “Ik had vijf minuten om te beslissen. Uiteraard zei ik ja. Ik heb me nog uitstekend geamuseerd ook.”
Kuifje, de eerste Daens, Robin Hood, ’14-’18, ’40-’45... noem ze, de hele reeks musicals die in Vlaanderen eindelijk populair geraakten: Dirk mocht er als dirigent en muzikaal leider mee voor tekenen
Het eerste en grootste applaus was die avond voor hém, de heroïsche invaller. Tegen dat Brossé, een hersenscan later en met hoofdverband alsnog het podium op kwam, was De Caluwes dirigeercarrière bij de groten voorgoed gelanceerd.
rv Dirk met Jelle Cleymans.
Traantjes en perfectie
Dirk De Caluwe. Zijn naam is misschien onbekend gebleven bij het brede publiek, maar zijn werk hoegenaamd niet. Kuifje, de eerste Daens, Robin Hood, ’14-’18, ’40-’45... noem ze, de hele reeks musicals die in Vlaanderen eindelijk populair geraakten: Dirk mocht er als dirgent en muzikaal leider mee voor tekenen. Hij begeleidde de K3’tjes, was de muzikale vader van zangers als Jelle Cleymans en zoveel anderen. Dirigeerde nog jaren amateur harmonieorkesten: dat van Zele en later dat van Schelle, de toppers in hun soort weliswaar, maar ook nog toen zijn carrière al lang een internationale vlucht had genomen. Dirk was één van de enige Belgen die ooit het wereldberoemde London Philarmonic heeft mogen dirigeren, voor een heel uitzonderlijke jubileum CD van Will Tura. Hetzelfde met het Praagse Philharmonisch orkest, de drie tenoren Pavarotti, Domingo en Carreras en zoveel jazzgrootheden. “Ik wil heel de wereld zot maken van muziek.”
En hoe hij dat deed. Dirigeren, dat was allereerst mimiek bij Dirk. Eén opgetrokken wenkbrauw was genoeg. Ook een stel nukkige schouders kon zijn plotse woede verraden om één valse noot of een riedel die niet klonk zoals het moest. De Caluwe vergat soms de zachtaardigheid in zijn pedagogische skills. Een repetitie of een optreden: voor hem was er geen verschil. “Ok, er vloeien soms traantjes. Maar de muziek verdient onze perfectie.” Kreeg hij dan toch die gelukzalige zweem op zijn gezicht, en gingen die armen zwieren, dan wisten iedereen, tot en met de triangelspeler: ‘De chef geniet. We zijn uitstekend bezig.’ En nadien, achter het podium werden schuimende pinten gedronken en was hij weer zijn joviale en vrolijke zelf. rv Dirk op Tomorrowland.
Zoon van cafébaas
In de fond was hij nog steeds: een volkse jongen. Hij groeide op in het café van zijn ouders, onder de kerktoren in hartje Lokeren. Zijn vader Leon De Caluwe voetbalde jarenlang bij Sporting Lokeren, zijn moeder, Maria, tapte en kreeg drie kinderen. Tot zijn vijftiende woonde Dirk boven hun ‘Café Stadion’ en droeg hij mee pinten rond. Door de drukte, viel de beslissing: hij moest als enige op internaat. Vijfhonderd meter verderop. Dirk baalde. Maar amuseerde zich er uiteindelijk.
Het conservatorium? Ik wist niet eens wat dat was. Ik dacht dat ik een vieze longziekte had. Want: dat klonk als sanatorium.
Dirk De Caluwe
Op zijn zesde al erfde hij zijn piccolootje van zijn grootoom, dat is het kleinste dwarsfluitje. “Ik dacht eerst nog dat er een passer uit dat kleine doosje ging komen.” Dirkje had niks met muziek. Maar vader Leon zat ook in de harmonie, dus hop, Dirk moest mee. Hij bleek talent te hebben. Waanzinnig veel. Eigenlijk wilde hij architect worden. Of neen, daarna werd het: piloot. Net als zijn grote held Etienne, die vloog bij het Belgisch leger en klant was in het café. Maar net toen Dirk naar de kadettenschool wilde, verongelukte zijn vriend. Dirk was er kapot van. Het was vader die knopen doorhakte en besliste dat hij naar het conservatorium moest. “Het conservatorium? Ik wist niet eens wat dat was. Ik dacht dat ik een vieze longziekte had. Want: dat klonk als sanatorium.” Niks interesseerde Dirk nog na zijn dode vriend, en zijn gefnuikte grote droom. Maar hij moest. En bàf. In het conservatorium in Antwerpen geraakt hij voor het leven aangestoken. “Ik was precies gelijk Obelix in de kuip met toverdrank gevallen.” Hij deed niets anders meer dan fluiten. Hij kreeg een baan in de Vlaamse Opera als solist. En eind jaren zeventig al werd hij solist bij het Vlaams Radio Orkest - nu heet dat het Brussels Philharmonic en hij bleef het bijna veertig jaar lang. En rasmuzikant.
Wim Hadermann
De jonge Dirk leerde in de grote stad Antwerpen het schone leven kennen. En de dito Inge. Ze trouwden en kregen twee zonen, Matthias en Yannick. Jongens met pit en passie, net als hun vader: Matthias is vandaag CEO van Horeca Vlaanderen en Yannick werd de architect die Dirk nooit was geworden. Dirks carrière boomde. Hij werd dirigent, op zijn dertigste. Het was nooit de bedoeling geweest, maar de directeur van de Lokerse academie vroeg hem een blaasorkestje op te richten. Binnen de kortste keren telde dat 90 muzikanten en stonden ze op de Lokerse feesten. Op de nog prille editie van 1987 - na Raymond van het Groenewoud en voor Liesbeth List en Ramses Shaffy. Als de markt een dak had gehad, was het eraf gegaan. En de rest van zijn dirigentencarrière is geschiedenis.
Bij één van de meer dan honderd voorstellingen van de eerste Daens-musica brak Dirk zijn been. Hij werd nog dezelfde avond met plaaster en alles met een liftje naar boven gehesen opdat hij gewoon verder kon zwieren
Op privé-vlak kwam er die deuk in de geschiedenis. Dirk schoot zo hoog met telkens voorstellingen in binnen- en buitenland, maar er was ook een spijtig gevolg. Het was het grootste verdriet van zijn leven, de scheiding van zijn vrouw en kinderen, die naar Kapellen verhuisden. Zijn oudste jongen was nog maar zes. “Maar hé”, zo leerde hij ook zijn zonen. “De show must go on. Altijd.” En met Inge: waren ze geen ideale huwelijkspartners geweest, dan toch de ideale echtgescheidenen want ze bleven met respect met elkaar omgaan. Dirk vond later opnieuw de liefde en hertrouwde met ook een fluitiste Marjolijn en samen kregen zij zijn derde kind, dochter Lauranne, die volop into musical is, zijn talent erfde en in wie hij erg geloofde. Hij werd opnieuw gelukkig. Maar hij bleef een vader voor zijn zonen. Toen zijn jongste ernstig ziek werd op zijn zestiende, stònd Dirk er. Hij stond ook soms plots aan de zijlijn waar zijn jongens voetbalden, ook toen zij al lang volwassen waren. Dan gingen ze na de training samen bami met kip eten en was het leven goed.
rv
De maestro werkte verder. Hij amuseerde zich met de beats van de deejay’s op Tomorrowland, met Ozark Henry in Concert, speelde jaarlijks op de Proms. Hij, de muzikant en dirigent die zo graag wilde bewijzen dat klassiek ook rock ’n roll was. “Ik hou van hamburgers én van driesterrenrestaurants. Ik hoop dat de wereld altijd van Bach zal blijven houden. Maar Bohemian Rhapsody dat is toch van een waanzinnige genialiteit!”. Hij was de man die Duvels dronk met Joe Cocker, die backstage een schouderklop kreeg van Pavarotti himself die ‘Nice concert’ zei: “Ik ben best ijdel, zo’n erkenning doet me dan absoluut deugd.” En de show gìng altijd on. Bij één van de meer dan honderd voorstellingen van de eerste Daens-musical - toen nog met het orkest live boven de scène - brak Dirk zijn been. Hij werd nog dezelfde avond met plaaster en alles met een liftje naar boven gehesen opdat hij gewoon verder kon zwieren.
De muziekstukken waren gecomponeerd, de teksten geschreven, de gastenlijst was de deur uit. Maar de uitvaart heeft nìet plaatsgevonden. Het was een van de eerste die moesten worden geschrapt wegens de COVID 19-maatregelen
Geen uitvaart
Op zijn zestig moest hij met pensioen als fluitist bij het Brussels Philharmonic. Hij was stilaan doof voor hoge tonen. “Volstrekt normaal, alle orkestmusici hebben het na zoveel jaar.” Maar hij had nog haast twee full times over: hij leidde ook al decennia lang dirigenten op aan het Antwerps conservatorium en had nog zijn musicals en de harmonie in Schelle, zijn tweede familie. Maar, kort voor aanvang van de repetities van de nieuwe versie van Daens moest hij forfait geven, wegens: de ziekte. De verschrikkelijkste kering denkbaar. De diagnose was compleet onverwacht en keihard: een zeldzame en zeer kwalijke vorm van lymfeklierkanker. Een experimentele chemo was de enige waterkans. Nog geen uur na de diagnose, besloot Dirk: “Ik ga de strijd aan.” Hij zou zichzelf een 9 op tien geven als hij een balans moest maken van wat hij noemde “mijn prachtige leven”. Maar hij was er niet klààr mee.
De geest kan sterk zijn, maar het lichaam moet mee. En dat deed het steeds minder. Vijf maanden hospitaal. De bami met kip moest hij laten staan. De première van Daens, in het drukbezochte pop up-theater in Puurs, ging voorbij zonder hem zelfs maar in het publiek. De corona-uitbraak kwam er kort nadat Dirk overleed. De muziekstukken waren gecomponeerd, de teksten geschreven, de gastenlijst was de deur uit - heel de bekende muziekwereld zou zijn gekomen. Maar de uitvaart heeft nìet plaatsgevonden. Het was een van de eerste die moesten worden geschrapt wegens de COVID 19-maatregelen. Het zou hem gepikt hebben. Een schoon muzikaal feest had het moeten worden. De ode aan de schone noten. En een Duvel met de vrienden na afloop. Het zal er nog van komen. Zeker. Zo gauw het weer kan.
Donderdag 24 februari van het magische schakeljaar 2000, in ’t Kuipke in Gent. Het is al 20:30 uur voorbij. in de zaal vele honderden genodigden. Schuifelend op hun stoelen. Ook Filip en Mathilde op de eerste rij beginnen te kuchen, maar de start van het Il Novecento orkest voor de grote Millennium ouverture laat al een half uur op zich wachten. De muzikanten staan klaar in de coulissen, onder hen ook Dirk De Caluwe, een van de beste fluitisten van het land.
Iemand tikt hem op de schouder. Of hìj misschien het orkest kon leiden? Dirk valt uit de lucht. Hij had een ambulance horen wegrijden maar er geen acht op geslagen. Wat bleek: Dirk Brossé - zijn goede vriend én de toen al vermaarde componist-dirigent - had net voor hij op moest het klap-raam van zijn loge hard tegen zijn hoofd gekregen en was afgevoerd naar het UZ. Van Dirk wisten ze dat hij enige dirigeerervaring had, weliswaar met minder grote orkesten. “Ik had vijf minuten om te beslissen. Uiteraard zei ik ja. Ik heb me nog uitstekend geamuseerd ook.”
Kuifje, de eerste Daens, Robin Hood, ’14-’18, ’40-’45... noem ze, de hele reeks musicals die in Vlaanderen eindelijk populair geraakten: Dirk mocht er als dirigent en muzikaal leider mee voor tekenen
Het eerste en grootste applaus was die avond voor hém, de heroïsche invaller. Tegen dat Brossé, een hersenscan later en met hoofdverband alsnog het podium op kwam, was De Caluwes dirigeercarrière bij de groten voorgoed gelanceerd.
rv Dirk met Jelle Cleymans.
Traantjes en perfectie
Dirk De Caluwe. Zijn naam is misschien onbekend gebleven bij het brede publiek, maar zijn werk hoegenaamd niet. Kuifje, de eerste Daens, Robin Hood, ’14-’18, ’40-’45... noem ze, de hele reeks musicals die in Vlaanderen eindelijk populair geraakten: Dirk mocht er als dirgent en muzikaal leider mee voor tekenen. Hij begeleidde de K3’tjes, was de muzikale vader van zangers als Jelle Cleymans en zoveel anderen. Dirigeerde nog jaren amateur harmonieorkesten: dat van Zele en later dat van Schelle, de toppers in hun soort weliswaar, maar ook nog toen zijn carrière al lang een internationale vlucht had genomen. Dirk was één van de enige Belgen die ooit het wereldberoemde London Philarmonic heeft mogen dirigeren, voor een heel uitzonderlijke jubileum CD van Will Tura. Hetzelfde met het Praagse Philharmonisch orkest, de drie tenoren Pavarotti, Domingo en Carreras en zoveel jazzgrootheden. “Ik wil heel de wereld zot maken van muziek.”
En hoe hij dat deed. Dirigeren, dat was allereerst mimiek bij Dirk. Eén opgetrokken wenkbrauw was genoeg. Ook een stel nukkige schouders kon zijn plotse woede verraden om één valse noot of een riedel die niet klonk zoals het moest. De Caluwe vergat soms de zachtaardigheid in zijn pedagogische skills. Een repetitie of een optreden: voor hem was er geen verschil. “Ok, er vloeien soms traantjes. Maar de muziek verdient onze perfectie.” Kreeg hij dan toch die gelukzalige zweem op zijn gezicht, en gingen die armen zwieren, dan wisten iedereen, tot en met de triangelspeler: ‘De chef geniet. We zijn uitstekend bezig.’ En nadien, achter het podium werden schuimende pinten gedronken en was hij weer zijn joviale en vrolijke zelf. rv Dirk op Tomorrowland.
Zoon van cafébaas
In de fond was hij nog steeds: een volkse jongen. Hij groeide op in het café van zijn ouders, onder de kerktoren in hartje Lokeren. Zijn vader Leon De Caluwe voetbalde jarenlang bij Sporting Lokeren, zijn moeder, Maria, tapte en kreeg drie kinderen. Tot zijn vijftiende woonde Dirk boven hun ‘Café Stadion’ en droeg hij mee pinten rond. Door de drukte, viel de beslissing: hij moest als enige op internaat. Vijfhonderd meter verderop. Dirk baalde. Maar amuseerde zich er uiteindelijk.
Het conservatorium? Ik wist niet eens wat dat was. Ik dacht dat ik een vieze longziekte had. Want: dat klonk als sanatorium.
Dirk De Caluwe
Op zijn zesde al erfde hij zijn piccolootje van zijn grootoom, dat is het kleinste dwarsfluitje. “Ik dacht eerst nog dat er een passer uit dat kleine doosje ging komen.” Dirkje had niks met muziek. Maar vader Leon zat ook in de harmonie, dus hop, Dirk moest mee. Hij bleek talent te hebben. Waanzinnig veel. Eigenlijk wilde hij architect worden. Of neen, daarna werd het: piloot. Net als zijn grote held Etienne, die vloog bij het Belgisch leger en klant was in het café. Maar net toen Dirk naar de kadettenschool wilde, verongelukte zijn vriend. Dirk was er kapot van. Het was vader die knopen doorhakte en besliste dat hij naar het conservatorium moest. “Het conservatorium? Ik wist niet eens wat dat was. Ik dacht dat ik een vieze longziekte had. Want: dat klonk als sanatorium.” Niks interesseerde Dirk nog na zijn dode vriend, en zijn gefnuikte grote droom. Maar hij moest. En bàf. In het conservatorium in Antwerpen geraakt hij voor het leven aangestoken. “Ik was precies gelijk Obelix in de kuip met toverdrank gevallen.” Hij deed niets anders meer dan fluiten. Hij kreeg een baan in de Vlaamse Opera als solist. En eind jaren zeventig al werd hij solist bij het Vlaams Radio Orkest - nu heet dat het Brussels Philharmonic en hij bleef het bijna veertig jaar lang. En rasmuzikant.
Wim Hadermann
De jonge Dirk leerde in de grote stad Antwerpen het schone leven kennen. En de dito Inge. Ze trouwden en kregen twee zonen, Matthias en Yannick. Jongens met pit en passie, net als hun vader: Matthias is vandaag CEO van Horeca Vlaanderen en Yannick werd de architect die Dirk nooit was geworden. Dirks carrière boomde. Hij werd dirigent, op zijn dertigste. Het was nooit de bedoeling geweest, maar de directeur van de Lokerse academie vroeg hem een blaasorkestje op te richten. Binnen de kortste keren telde dat 90 muzikanten en stonden ze op de Lokerse feesten. Op de nog prille editie van 1987 - na Raymond van het Groenewoud en voor Liesbeth List en Ramses Shaffy. Als de markt een dak had gehad, was het eraf gegaan. En de rest van zijn dirigentencarrière is geschiedenis.
Bij één van de meer dan honderd voorstellingen van de eerste Daens-musica brak Dirk zijn been. Hij werd nog dezelfde avond met plaaster en alles met een liftje naar boven gehesen opdat hij gewoon verder kon zwieren
Op privé-vlak kwam er die deuk in de geschiedenis. Dirk schoot zo hoog met telkens voorstellingen in binnen- en buitenland, maar er was ook een spijtig gevolg. Het was het grootste verdriet van zijn leven, de scheiding van zijn vrouw en kinderen, die naar Kapellen verhuisden. Zijn oudste jongen was nog maar zes. “Maar hé”, zo leerde hij ook zijn zonen. “De show must go on. Altijd.” En met Inge: waren ze geen ideale huwelijkspartners geweest, dan toch de ideale echtgescheidenen want ze bleven met respect met elkaar omgaan. Dirk vond later opnieuw de liefde en hertrouwde met ook een fluitiste Marjolijn en samen kregen zij zijn derde kind, dochter Lauranne, die volop into musical is, zijn talent erfde en in wie hij erg geloofde. Hij werd opnieuw gelukkig. Maar hij bleef een vader voor zijn zonen. Toen zijn jongste ernstig ziek werd op zijn zestiende, stònd Dirk er. Hij stond ook soms plots aan de zijlijn waar zijn jongens voetbalden, ook toen zij al lang volwassen waren. Dan gingen ze na de training samen bami met kip eten en was het leven goed.
rv
De maestro werkte verder. Hij amuseerde zich met de beats van de deejay’s op Tomorrowland, met Ozark Henry in Concert, speelde jaarlijks op de Proms. Hij, de muzikant en dirigent die zo graag wilde bewijzen dat klassiek ook rock ’n roll was. “Ik hou van hamburgers én van driesterrenrestaurants. Ik hoop dat de wereld altijd van Bach zal blijven houden. Maar Bohemian Rhapsody dat is toch van een waanzinnige genialiteit!”. Hij was de man die Duvels dronk met Joe Cocker, die backstage een schouderklop kreeg van Pavarotti himself die ‘Nice concert’ zei: “Ik ben best ijdel, zo’n erkenning doet me dan absoluut deugd.” En de show gìng altijd on. Bij één van de meer dan honderd voorstellingen van de eerste Daens-musical - toen nog met het orkest live boven de scène - brak Dirk zijn been. Hij werd nog dezelfde avond met plaaster en alles met een liftje naar boven gehesen opdat hij gewoon verder kon zwieren.
De muziekstukken waren gecomponeerd, de teksten geschreven, de gastenlijst was de deur uit. Maar de uitvaart heeft nìet plaatsgevonden. Het was een van de eerste die moesten worden geschrapt wegens de COVID 19-maatregelen
Geen uitvaart
Op zijn zestig moest hij met pensioen als fluitist bij het Brussels Philharmonic. Hij was stilaan doof voor hoge tonen. “Volstrekt normaal, alle orkestmusici hebben het na zoveel jaar.” Maar hij had nog haast twee full times over: hij leidde ook al decennia lang dirigenten op aan het Antwerps conservatorium en had nog zijn musicals en de harmonie in Schelle, zijn tweede familie. Maar, kort voor aanvang van de repetities van de nieuwe versie van Daens moest hij forfait geven, wegens: de ziekte. De verschrikkelijkste kering denkbaar. De diagnose was compleet onverwacht en keihard: een zeldzame en zeer kwalijke vorm van lymfeklierkanker. Een experimentele chemo was de enige waterkans. Nog geen uur na de diagnose, besloot Dirk: “Ik ga de strijd aan.” Hij zou zichzelf een 9 op tien geven als hij een balans moest maken van wat hij noemde “mijn prachtige leven”. Maar hij was er niet klààr mee.
De geest kan sterk zijn, maar het lichaam moet mee. En dat deed het steeds minder. Vijf maanden hospitaal. De bami met kip moest hij laten staan. De première van Daens, in het drukbezochte pop up-theater in Puurs, ging voorbij zonder hem zelfs maar in het publiek. De corona-uitbraak kwam er kort nadat Dirk overleed. De muziekstukken waren gecomponeerd, de teksten geschreven, de gastenlijst was de deur uit - heel de bekende muziekwereld zou zijn gekomen. Maar de uitvaart heeft nìet plaatsgevonden. Het was een van de eerste die moesten worden geschrapt wegens de COVID 19-maatregelen. Het zou hem gepikt hebben. Een schoon muzikaal feest had het moeten worden. De ode aan de schone noten. En een Duvel met de vrienden na afloop. Het zal er nog van komen. Zeker. Zo gauw het weer kan.
|
09-03 Onverwacht tegengekomen op Facebook. Elise Peeters, dochter van neef Marc, zoon van de Tant (Maria Talboom) |
|
|
|
10-03 Prospectie Brussel in Horta-wijk |
|
11-03 Zotte toeren na school |
|
|
|
11-03 Begin van een eerste boek van Lily? |
|
|
12-03 Eerste maatregelen contra Corona. |
|
12-03 Viroloog Professor Marc Van Ranst staat de overheid bij. |
|
|
|
16-03 Corona pandemie nadert met rasse schreden. Hamsteren tot gevolg en te kort aan beschermingsmateriaal Heb zelf een mondmasker gemaakt van keukenrol. Spijtig niet meer bruikbaar na lichte bevochtiging (niezen) |
|
16-03 Heb plantjes van de vijgenboom en van de kiwi aangekocht. Benieuwd of dat zal lukken? |
|
|
|
19-03 Hannah en Jasmine wafels bakken |
|
21-03 Lily even bijna aan de deur geweest. |
|
|
|
23-03 Wachtend, gezellig ontbijt |
|
23-03 Ochtendwandeling Albrecht |
|
|
|
23-03 Lily even op Aerdborg |
|
23-03 Stilleven uit eigen tuin |
|
|
|
24-03 Informatie Corona uitgehangen op Aerdborg en lavabo hygiënisch gemaakt. |
|
24-03 Gezelschapspelletje spelen |
|
|
|
24-03 Post voor moeke en vokke |
|
27-03 Liesbeth List overleden 
|
| ||||
|
|
28-03 Foto's uit de tijd ( Buurjongen Michiel) Ook nog Floki en Diana. Ook vandaag |
|
01-04 Jill winkelen in de Collruyt |
|
|
|
01-04 Binnengekomen grappige films |
|
03-04 Wij missen moeke en vokke |
|
|
|
04-04 Zelfs kerkhof is gesloten |
|
05-04 Tuin relax in Schelle en Niel |
|
|
|
05-04 De Vliet en Benny & Ingrid en Daisy |
|
05-04 BBQ-ke in eigen tuin |
|
|
|
05-04 Ook bij Bart en Shana een lekkere BBQ |
|
08-04 Corona brieven Hannah en Jasmine |
|
|
|
08-04 Jef en Lily in eigen hobby. |
|
10-04 Onze zwaan staat weer tussen de mooie bloemen |
|
|
|
10-04 Buren starten elke dag om 20.00 uur 2 minuten handgeklap voor de verzorgers in deze bijzonder Corona tijden. |
|
10-04 Mooie bloemen uit de buurt |
|
|
|
11-04 Hannah verkleed in Animee |
|
11-04 Tante Chris met kleinkinderen Marti en Joel |
|
|
|
12-04 Kou plakke in de tuin |
|
12-04 Buren omzeilen verbod op gezellig samen zijn via de eigen oprit. |
|
|
|
16-04 Tuinplezier in Hemiksem |
|
17-04 Tuinplezier in Schelle |
|
|
|
18-04 Eerste keer tijdens Corona uit ons kot. Gemaskerd boodschappen doen. |
|
20-04 Bezoek Jasmine aan de oprit |
|
|
|
21-04 Tafel op Aerdborg hersteld |
|
22-04 Rocky Lily |
|
|
|
25-04 Zo maar langs de fietsweg |
|
26-04 Dromende Hannah en gelukkige Jasmine |
|
|
|
26-04 Oprit genot |
|
28-04 Hey, wie komen wij hier tegen? |
|
|
|
01-05 Tuinwerk en tuinplezier |
|
01-05 Prachtige regenboog |
|
|
|
02-05 Vandaag normaliter communie Jasmine |
|
02-05 Welkom Polly en Peter |
|
|
02-05 Aanschuiven aan den Aldi |
|
|
|
03-05 In Rivierenland voor reinigen nieren en controle omgeving van het hart. Coronografie in Middelheim. |
|
04-05 Thuis nog een dagje recupereren |
|
|
|
05-05 Vandaag vieren we bovendien de verjaardag van Jasmine. |
|
05-05 Liedjesband gemaakt voor Jasmine haar verjaardag |
|
|
|
05-05 Mijn Oud Leerkracht (Scheikunde Don Bosco) is vandaag overleden |
|
05-05 Zelfgebakken brood en cake |
|
|
05-05 Moestuin Schelle in de krant |
|
|
|
06-05 Op onze oprit wachtend tot de kinderen en kleinkinderen langskomen. |
|
07-05 In de tuin bij Nina |
|
|
|
08-05 Bedankt lieve buren |
|
08- 05 Heel belangrijke dag. Vervanging hartklep in Middelheim. |
|
|
|
09-05 Voortuin |
|
11-05 Prachtige foto, open voor urenlange besprekingen, hangt in de gang Cardio afdeling Middelheim |
|
|
|
12-05 Jasmine on line |
|
13-05 Mag twee dagen vroeger naar huis dan voorzien. Kado van de buren. |
|
|
|
16-05 Normaliter vormsel dag voor Lily |
|
17-05 Welkom Mietje en Pietje |
|
|
|
20-05 Zonder de storing door COVID 19 hadden wij samen met Lily vandaag opgestegen voor een trip naar Wenen. Alle vliegtuigen hebben nu reeds enige tijd stil gestaan. Sowieso dus niet eenvoudig. |
|
21-05 Hannah noemt dot haar model voorbeeld |
|
|
|
24-05 Volop in de natuur. Leuk! |
|
28-05 Corona kapsel |
|
|
|
30-05 Hazewinkel |
|
01-06 Robbe al klaar voor een volgende schooljaar |
|
|
|
12-06 Gezellig op Aerdborg! |
|
14-06 Lekkere taart zei de pad |
|
|
|
16-06 Albrecht en Daisy op stap |
|
24-06 Uniform klaar voor het volgende schooljaar |
|
|
|
24-06 Ook in uniform? |
|
25-06 Waterpret in Niels zwembad |
|
|
|
25-06 Bij Albrecht en Daisy in de tuin. Corona proof! |
|
29-06 Geslaagd!! Bye bye LS! |
|
|
29-06 Camping Kaserlee voor het eerst met extra "studentententje" |
|
.
|
|
01-07 Gevangen spreeuw. Gewond! |
|
01-07 Uitstap naar .... |
|
|
|
01-07 Master KG - Jerusalema Original |
|
01-07 Jerusalem Arubia - Prachtige beelden en song. Maakt elke mens gelukkig. Al is het maar voor even |
|
|
|
01-07 Ons Goedele ergens met haar wagen in Juli. |
|
02-07 De grotten van Han met KK3 |
|
|
|
02-07 Rondom in het domein |
|
02-07 Terugweg naar de camping |
|
|
02-07 Hilde De Bock mert Geert en zo goed als volwassen zone. Unbelieveble. |
|
|
|
04-07 Luilakken op de camping |
|
04-07 Bart in de ton |
|
|
|
05-07 Chris and family |
|
06-07 Ennio Morricone is op 91-jarige leeftijd overleden. De Italiaanse componist overleed in een ziekenhuis in Rome aan de gevolgen van een val, schrijft de Italiaanse krant Corriere della Sera.
Voor ongeveer 550 speelfilms en tv-series schreef de componist, bijgenaamd Il Maestro de muziek. Daar zitten heel obscure films tussen, maar de melodieën die hij bedacht voor spaghettiwesterns als The good, the bad and the ugly en Once upon a time in the West kan iedere westerling meefluiten. Morricone componeerde de muziek voor alle acht films van Sergio Leone. Hij lanceerde in die muziek originele effecten bijvoorbeeld door geluid van vuurwapens mee te nemen en de fluit veel als achtergrond in te zetten. Het album met de soundtrack Once upon a time in the West stond destijds een paar jaar lang in de Album Top 50. De single Il était une fois dans l’ouest haalde in 1976 zelfs de Nederlandse Top 40. De film is hier ook bekend onder de titel Het gebeurde in het westen. De soundtrack staat op de eerste plaats van de Filmmuziek Top 40 van NPO Radio 4. OscarMorricone werd geboren in Rome op 10 november 1928. Al op 6-jarige leeftijd begon hij met het componeren van muziek, maar pas in 1961 schreef hij zijn eerste soundtrack voor de film Il Federale. In de jaren vijftig en zestig orkestreerde Morricone de muziek voor popartiesten als Paul Anka en Mireille Mathieu en componeerde hij een honderdtal popsongs zoals de hit Se telefonando (1966) van Mina. Hij schreef muziek voor veel films in verschillende genres, zoals The Untouchables, The Mission, The Battle of Algiers en Exorcist II. Morricone’s muziek werd ook gebruikt in onder meer Quentin Tarantino’s Kill Bill (2003-2004), Inglourious Basterds (2009) en Django Unchained (2012), The Boat That Rocked en series als The Simpsons en The Sopranos. Morricone werd zes keer genomineerd voor een Oscar en won de prijs uiteindelijk drie jaar geleden voor beste originele muziek voor de muziek van Tarantino’s The Hateful Eight. Voor diezelfde film ontving hij ook een Golden Globe en een Bafta Award. |
|
|
05-07 Varia |
|
|
|
06-07 Ontspannen Karel Verhofstadt |
|
06-07 Terrasje Turnhout |
|
|
|
11-07 Feestje verjaardag Denise |
|
12-07 Jill en Jef bij Denise |
|
|
|
15-07 Avondbeelden terras |
|
18-07 Hannah en Bart pakken de kamer van Hannah aan. |
|
|
19-07 Pauze bij De Wolf na speurtocht foto's van Schelle met Eddy en inda. |
|
|
|
21-07 Vokke met Lily |
|
23-07 KK3 in Koekenstad |
|
|
|
26-07 Mooie vijverbeelden binnen een leuke fietstocht |
|
|
28-07 B&S Ijsje onderweg |
|
29-07 Kamperen in eigen tuin |
|
|
|
29-07 Klaar voor vollen bak Gourmet met Hannah en Lily |
|
|
30-07 Wandeling langs De Vliet |
|
30-07 Camping FaMi te Schelle |
|
|
|
01-08 Vlees roken door Bart en zwembad plezier |
|
01-08 Huwelijk Jantine en Hannes |
|
|
|
02-08 Rood en Wit ... Liefdevolle kleuren !! |
|
02-08 Mooie zonnebloemen uit de buurt, meegenomen naar Bart en Shana |
|
|
05-08 Barby in garden |
|
|
|
08-08 Scrabble competitie? |
|
|
09-08 Waterplezier alom |
|
09-08 BBQ alom |
|
|
|
11-08 Papa Bart and daughters |
|
12-08 Kine Cardio Indruk van een amusant en vertrouwend team. Wachtzaal kine. |
|
|
|
12-08 Meten, wegen en klaarmaken voor de kine |
|
Charmante begeleiding |
|
|
|
Degelijk materiaal met flinke uitdagingen. |
|
Voor elk wat wils. Graag 8-10 min per toestel en minimaal 4 toestellen op een uur. |
|
|
|
Beter nog op levendige beelden. |
|
|
|
|
Krachtpatserij? |
|
|
|
15-08 Familie Callens - Van Wijnsberghe op reis ... |
|
... met Jasmine die donder en bliksem in een bos ontdekt. |
|
|
|
20-08 Trollen zoeken in De Schorre |
|
22-08 Ontsnapte parkiet opnieuw gevangen. Adrenaline in overvloed |
|
|
|
29-08 Lily eet nog een lekkere wafel op het einde van de vakantie |
|
31-08 Tante Chris met kleinkinderen Marthy en Joel |
|
|
|
01-09 KK3 1ste schooldag |
|
01-09 Cooking Shana |
|
|
02-09 Albrecht op wandel |
|
|
|
03-09 Moeke en Lily in uniform |
|
04-09 Cois en Nina |
|
|
05-09 Feestje Jef |
|
|
|
13-09 Lily gedoopt bij Chiro. Douche bij Moeke en Vokke lekker vuilgemaakt. |
|
14-09 The Godfather |
|
|
16-09 Hannah en schoolvriendinnen |
|
|
17-09 Benny en Ingrid op vakantie |
|
|
|
20-09 Taart van ons moeke. Lekker! |
|
|
23-09 Businesss kaart Shana |
|
30-09 Jasmine piaonoles onder Corona regels |
|
|
|
02-10 Albrecht en Daisy |
|
|
06-10 Fietszakken kopen |
|
07-10 Prachtige paddenstoelen en gekke boom. Benny en Ingrid |
|
|
|
12-10 Etentje met Shana in Mechelen |
|
|
17-10 Verjaardag Moeke |
|
23-10 Rode paddenstoelen met witte stippen |
|
|
|
24-10 Bezoek Ivebica aan het Schoonselhof |
|
25-10 Hannah dancing |
|
|
01-11 AMICITIA - Eerbetoon Dirk Caluwé door Nico Schoeters |
|
|
|
01-11 Bloemen op de graven van de moe en de va en van bomma en bompa |
|
07-11 G10 in afzonderlijke wandelingen en tochten in de omgeving. |
|
|
|
08-11 Rare snuiten! Rare combinaties! |
|
08-11 Leuk, lekker aan de vuurschotel |
|
|
|
09-11 Albrecht en Daisy |
|
10-11 Maria Gonzales - Dement en helder door muziek |
|
|
|
10-11 Onze BBQ leek wel handen te hebben. |
|
11-11 Peter en Polly |
|
|
|
14-11 In Memorium van goede vriend Julien Verhaeghe |
|
14-11 Kiel park. Eerste maal dat we daar wandelen |
|
|
18-11 Korte, maar mooie wandeling door de Hobokense Polder |
|
|
|
20-11 Corona gezelschapspelen thuis |
|
22-11 "Wat vind je van mijn kleedje", vraagt Hannah |
|
|
|
02-12 Hannah extra les Frans |
|
02-12 De Tant en André |
|
|
|
03-12 Verjaardag Jill - Corona Way |
|
05-12 De Sint is geweest |
|
|
|
06-12 Dag Sint! Alles klaargezet voor Kerst |
|
07-12 Lily bereidt zicht voor op examen. |
|
|
|
14 en 15-12 Jasmines Kerststuk |
|
20-12 Beelden door achterraam bij ontwaken |
|
|
|
20-12 Spot op Jasmine |
|
20-12 Spaanse wensen van Marty en Joel, kleinkinderen van tante Chris |
|
|
21-12 Marc Van Ranst bewonderd schilderij dat Hannah ook schilderde voor aan onze muur |
|
|
|
30-12 Zwanendans 2020 |
|
|
31-12 Foto's van voor 2020 |
|
Screenshots Lily |
|