AERDBORG - VOLKSTUINTJES
Mireille had onmiddellijk grote zin om een perceeltje te huren, wanneer de aanleg van volkstuintjes in Schelle werd bekend gemaakt. Frank veel minder en eerder negatief. Waarom zou ik na 60+ opnieuw gaan doen wat ik in mijn jeugdige jaren tegen mijn zin in moest doen voor mijn grootvader, vader en schoonvader. Altijd maar werken met de schop en altijd maar onkruid wieden, om uiteindelijk minimaal te oogsten.
Toen Mireille stelde dat zijzelf zou wieden en Frank dat niet hoefde draaide hij bij. Het eerste jaar (2015) hadden we perceel 48. We hadden eerste keuze en dachten op basis van het plan dat de ligging ideaal was. Niet alleen de akker, maar ook de ruimte rondom. In de hoek waar gemakkelijk kon een picknick georganiseerd worden.
Bleek lot 48 het slechts gelegen van allemaal. Het terrein was niet vlak zoals op het plan. Lot 48 was het laagste gelegen en bovendien helde het terrein in twee richtingen af, zodat alle oppervlakte langs den 48 passeerde. Was het dan "toevallig" dat jaar regenseizoen tot en met en rotten alle planten, incl. bonen en aardappelen, zonder oogst op te leveren.
Kwamen vlakbij de naast elkaar gelegen percelen 40 en 42 vrij. We namen die erbij omdat die hoger lagen en droger bleven. In eerste met als doel lot 48 af te staan, maar omdat de zomer droger werd behielden we ook lot 48 met als hoofddoel om daarop bloemen te kweken.
Woelen met de riek was geen probleem meer, maar met de schop omdoen. "Tarara!!!" Dus hebben we dat laten doen. Een grote serre plaatsen, de indeling afwerken in diverse perken en de aanleg van een terrasje en ook een houten bak voor het kweken van wortelen was ook op een weekje gebeurd. Vanaf dat moment waren we klaar om er in te vliegen.
Toen Mireille stelde dat zijzelf zou wieden en Frank dat niet hoefde draaide hij bij. Het eerste jaar (2015) hadden we perceel 48. We hadden eerste keuze en dachten op basis van het plan dat de ligging ideaal was. Niet alleen de akker, maar ook de ruimte rondom. In de hoek waar gemakkelijk kon een picknick georganiseerd worden.
Bleek lot 48 het slechts gelegen van allemaal. Het terrein was niet vlak zoals op het plan. Lot 48 was het laagste gelegen en bovendien helde het terrein in twee richtingen af, zodat alle oppervlakte langs den 48 passeerde. Was het dan "toevallig" dat jaar regenseizoen tot en met en rotten alle planten, incl. bonen en aardappelen, zonder oogst op te leveren.
Kwamen vlakbij de naast elkaar gelegen percelen 40 en 42 vrij. We namen die erbij omdat die hoger lagen en droger bleven. In eerste met als doel lot 48 af te staan, maar omdat de zomer droger werd behielden we ook lot 48 met als hoofddoel om daarop bloemen te kweken.
Woelen met de riek was geen probleem meer, maar met de schop omdoen. "Tarara!!!" Dus hebben we dat laten doen. Een grote serre plaatsen, de indeling afwerken in diverse perken en de aanleg van een terrasje en ook een houten bak voor het kweken van wortelen was ook op een weekje gebeurd. Vanaf dat moment waren we klaar om er in te vliegen.
