Noord Cyprus - November 2018

We hebben het plezier om met RSD (Reise Service Deutchland) een dikke week door te brengen in Noord Cyprus, het Turks gedeelte. Doel is om sites van de culturele historiek te bezoeken.
Kan je een reis aan deze prijs aanbieden dan heb je overeenkomsten afgesloten met plaatselijke handelaren. Zij sponsoren de reis en verwachten een bezoekje op hun site. Geen probleem, vaak een leuk bezoek en over kopen beslis je zelf. Neen is neen. Ja is ja. Ongeacht de druk van een aantal verkopers.
Elke groepsreis waar ook wordt gekleurd en elke toerist wordt benaderd als melkvee.

We namen de airport bus aan het Crown Plaza hotel om 8.00 uur. Ruim voldoende. We moesten onverwachts wat langer wachten na het inchecken. Even vervelend, maar wat later verliep de vlucht vlekkeloos. We landden in Ercan, waar de aandacht onmiddellijk getrokken wordt naar de twee partijen die over Cyprus heersen. De Grieken en de Turken. De vlaggen zie je overal.

Op Cyprus werden we opgewacht door onze gids Alpay, die ons leidde naar het hotel Port View in Famagusta, voor onze eerste overnachting. Famagusta was tot WOII de grootste haven van Cyprus.

De volgende dag bezochten we de site Salamis. Opgravingen leidden tot een renovatie van de stad die verwoest werd door aardbevingen. Salamis was zo'n 1000 jaar voor Christus zeer strategisch gelegen. Toen een belangrijke haven liggend tussen Azië, Afrika en Europa.

Het amfitheater kende duidelijk een overgang tussen de Griekse en de Romeinse tijd. In de verdere uitbouw van meerdere rijen voor publiek werd de zit uitgehold om plaats te maken voor een makkelijkere houding, met de benen deels onder de zit.

Even verder de centrale sportplek, waar dagelijks de mensen oefenden om heel fit te blijven en waar de hygiënische verzorging van het lichaam veel aandacht kreeg.

Badhuis en sanitair.

Heel leuk om te wandelen door nog gedeelten van de stad die onder de grond liggen.

De volgende stop was het historische klooster Sint Barnabas.  Apostel, zendeling en martelaar, vereerd als de Nationale Heilige van Cyprus. We vinden hier specifieke schilderijen en fresco's terug. (schilderijen op doek of hout, fresco's op kalk)

Heel specifiek van Barnabas is zijn weergave met steeds de vingers in eenzelfde stand. Ten teken van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Barnabas genas de zieken en zegende de priesters.

Barnabas werd schuin, rechtopstaand begraven met het aangezicht richting het Oosten. Men groef een put van 2.50 m en onderaan plaatste men schuinweg een platte steen, waardoor een lijk steeds in de richting "kantelde" van het Oosten.

De 5e eeuwse aartsbisschop Anthemios ontdekte in de buurt van Salamis door een visioen het graf van Barnabas met relikwieën (waaronder een evangelie van Matheus op de borst van het skelet). Deze ontdekking leverde erkenning van de kerk op door de Byzantijnse keizer en op de plaats ervan kwam een klooster

Vrij intact gebleven  en gevonden bij opgravingen.

Verder met onze bus naar Nicosia. De hoofdstad van Cyprus, omringd door een stevige vesting muur.

De Groene Lijn die Cyprus in twee deelt loopt dwars door Nicosia. Wij rijden binnen langs de Turkse kant en botsen uiteraard op een standbeeld van Ataturk.

Wandelend doorheen de stad zie je duidelijk sporen van de klassieke, rijke bouwstijlen van weleer, naast monumenten die doen herinneren aan de burgeroorlog oorlog in 1974.

Gids Alpay trok de aandacht op de woning van Dr Fazil Kucuk, de eerste vice president van de republiek Cyprus. Na zijn studies werd hij politiek bezield en dat in de periode van de koloniale bezetting door de Britten. Hij richtte de partij Kibris Adasi op voor de Turkse minderheid en startte met uitgaven van de krant Halkin Sesi (Stem van het volk) Hij was de grote onderhandelaar met de Britten in het bereiken van de onafhankelijkheid voor Noord Cyprus. 

Meer naar het centrum wandelend kwamen we in het oudere Nicosia terecht. Vele klassieke gewoonten zag je overal. De klassieke bereiding van roomijs was een attractie op zich.

Midden het oude centrum de Osmaanse Karavaansarai en de Sint Sophia Cathedral.

Een smal straatje, overdekt met kleurrijke parapluutjes, nodigde ons uit om hier te lunchen. Heerlijk gegeten. Binnen, mooi schilderijen.

De Selimeye moskee is indrukwekkend met haar Gotische stijl uit de 14de eeuw. De moskee is het grootste gebouw van oud Nicosia.

e




We konden niet weerstaan om de Groen Lijn te overschrijden. Er was politiecontrole en de overgang leek wel check-point Charlie.

In de Griekse zone was de straatsfeer na 10 meter al helemaal anders. Duidelijk in Europa. Mac Donalds, H&M en vele andere moderne winkels.

De bus zou ons opnieuw aan de poort door de ommuring oppikken. Wij waren wat vroeg wachtten aan het centrale ronde punt. Leuke drukte.

Op de terugrit konden we nog genieten van talrijke natuurbeelden. Tot het te donker werd en onze gids zijn kunsten van cabaretier bovenhaalde. Een continue lach trip.

De volgende dag was het klooster van Sint Andreas het hoofddoel. Onderweg een plaspauze in een klein vissersdorp.

De kerk zelf stond onderaan de heuvel.

Naar boven wandelend kwamen we aan de lokale moskee.

We wandelden terug naar beneden en reden verder naar het klooster Sint Andreas.

Aan de ingang van het terrein van het klooster genoten we van het ver zicht over de Golden Beach. De eerste ezels stonden ons aan de ingang op te wachten.

Ook poezen lijken hier wel heilig zoals de koeien in India.

Wel een lieflijk tafereel. (Video toevoegen van poezen die zich wassen.)

Het traditionele verhaal van de oprichting van het klooster zegt dat tijdens een reis naar het Heilige Land het schip dat Sint Andreas vervoerde van de koers ging en hier rotsen sloeg. Toen hij aan land kwam, sloeg Andrew met zijn staf op de rotsen, en op dat moment gutste er een bron uit. De wateren bleken helende krachten te hebben en herstelden de aanblik van de kapitein van het schip die in één oog blind was geweest. Daarna werd de site een pelgrimsoord.

Mooie beelden binnen de kerk van het klooster. De traditie wil dat je hier gedurende de ganse dienst (tot 4 uur) rechtstaat uit respect. De "stoelen" zijn er naar gemaakt. Je kan staande leunen en je kan zelfs een klepje platleggen om half staand te zitten. Mensen worden ouder nietwaar. 

De wandelgangen van het klooster zijn deels gerestaureerd. President Erdogan en ook de Paus beloofden in 2011 plechtig om de  restauratie van het klooster te vervolmaken. Sinds de oorlog in 1974 was het erg verkommerd. Wij liepen stiekem wat verder door en vonden de prachtig gerestaureerde wandelgangen aan de andere zijde van het klooster. Prachtig!

Er wonen nog maar weinig geestelijken in het klooster. Eén lijkt wel een tweelingbroer van Sadam Hoesein.

Bij het verlaten van het klooster brandden we een kaarsje voor de bomma en de familie.

Terug buiten liep het vol met ezels tussen de kraampjes vol Chinese cadeautjes. Enkele specifieke planten.

We zakten af voor een wandeling over de Golden Beach

Het is hier dat in de maand mei de zeeschildpad Caretta Caretta haar eitjes komt leggen in het zand. Er blijft wat veel afval liggen.

Op de terugweg hielden we halt aan de kerk Agios Aksentios. Midden een klein dorpje waar de bewoners vooral boeren. De kerk werd vernieuwd met steun van de EU. 

De vrouwen bieden zelfgemaakte waren aan.
In de donkerte terug naar het hotel.

De volgende ochtend rijden we door het imposante Pentadaktylos gebergte (vijf vingers)  naar de restanten van het klooster Bellapais.

Aangekomen in Kyrenia wandelden we richting Bellapais. 

Even door de voormalige verdedigingszone.

Aan de kerk stond de oudste vijgenboom van Cyprus en misschien zelfs  van Turkije. Sinds 1122 of binnen 3 jaar 900jaar oud.

Vlakbij de ingang vinden we deze vlakke stenen. Het zijn wastafels voor overleden mensen. Wassen en inwikkelen. Alleen mannen mochten dit schouwspel bijwonen. Lijken werden niet binnen gebracht, maar na de reiniging recht naar de begraafplaats.

Verrassing! De kerk werd een moskee.

Namik Kemal was een schrijver in de late Ottomaanse tijd. (1850/1890). Uit zijn werken vloeien de hervormingen die basis zijn voor de verwoordingen door Ata Turk en dus basis voor de wetgevingen in het Turkije van vandaag.

Tijdens de vrije tijd die we kregen wandelden we de heuvel op door de dorpstraten.

Her en der nog wat ruïnes en oudere gebouwen.

Over de stadsmuur kijken langs deze zijde gaf een eerste indruk van de haven, waar je als gewone burger zo maar niet binnen mag.

Rustig terug tot op de afgesproken plaats.

Met de bus reden we de haven binnen tot aan de groothandelaar in tapijten. De voorstelling was aangenaam, maar kopen was niet gepland. Het is ook geen investering, tenzij op een veiling nadat bijvoorbeeld de Paus er zou op geslapen hebben. Ongeacht het aantal handknopen / cm². Niet onze stijl. 

Vrij wandelen in de haven kon niet, maar het terrasje, badend in een zachte zon aan de uitgang van het magazijn was heel verleidelijk. Bloemenpracht.

Verder rijden naar mini Cyprus. Onderweg prachtige wolkenbeelden.

Tatlisu Beledyesi is een verzameling van de bekendste sites uit Noord Cyprus, nagemaakt in polyester. Een beetje zoals mini-Europa maar dan in een veel amateuristische kwaliteit.

Tussen de kleine constructies plots een rots met een waar gezicht en mooie witte bloemen.

Het begon te duisteren, dus terug naar het hotel.

Even tijd nemen om onze kamer voor te stellen midden het resort.

Buiten een mooi terras, mooie beplantingen en een ontzettend prachtig zwembad.

Op de voorlaatste dag reden we langs een militair domein. Vroeg in de morgen en we botsten op militaire voertuigen en joggende militairen. Foto's maken is eigenlijk strikt verboden.
In de verte zagen we al Hilarion Castle liggen.

Hilarion Castle ligt op het Kyrenia gebergte. De locatie gaf het kasteel de leiding over de pasweg van Kyrenia naar Nicosia.  Het is de best bewaarde ruïne van de drie voormalige bolwerken in de Kyrenia-bergen, de andere zijn Kantara en Buffavento. Alpay begeleidde ons tot aan de voet van het kasteel.

Op weg voor een eerste klim naar de verdieping van de soldaten en hun materiaal.

Hogerop naar het "paleis" werd al een serieuze kuitenbijter.

Een mooi overzicht over Kyrenia vanuit het paleis.

De top bereiken was quasi onhaalbaar. Onmogelijk voor te stellen hoe soldaten hier al huppelend de verdedigingstoren bereikten. Op de top wacht een symbolische ridder. 

Eleonor was getrouwd. De broer van haar man vermoord hem omdat hij ook verliefd is op Eleonor. Zij gaat in op zijn advances nadat hij de schuld van de moord op zijn drie beschermers steekt. Om zijn liefde te bewijzen veroordeelt hij hen èèn voor èèn en laat hen van het hoogste punt naar beneden storten. Eleonor kwam zo met hem alleen in het kasteel een drietal mannen en laat hen van de rots vallen Hij denkt dat hij nu haar liefde gewonnen heeft, maar nu hij alleen staat slaagt zij er in hem te vermoorden, bij gebrek aan verdedigers.

Afdalen verliep veel vlotter

We reden aansluitend verder door de bergketen. Even langs de ingang van het militair domein. Klik! Klik!

Ons volgende doel was Guzelyut, waar opgravingen nog niet volledig zijn. Het mozaiek met de tekening van een zwaan was indrukwekkend.

Verderop allemaal kunstige stukken die werden opgegraven.

Het theater lag er verlaten bij. Dus namen wij het enige tijd in bezit.

Naar beneden wandelend zagen we in de verte de metalen aanleg kade van tijdens de oorlog in 1974 en passeerden we de eenvoud van wonen voor de meeste Cyprioten.

Beneden troffen we een eenvoudig familiaal restaurantje aan waar we samen met alle reisgenoten lunchten. Hier maakte men traditionele gerechten.

Na de lunch verder naar de indrukwekkende St Mamas kerk.

De heilige Mamas werd in een sarcofaag begraven. Rondom de kerk die ter ere van hem gebouwd werd staat één muur bovenop de sarcofaag, zodat deze half binnen en half buiten staat. Doel was dat niemand de sarcofaag meer kon openen. 

Binnenin indrukwekkende fresco's en versieringen.

In het gedeelte van het oude klooster heeft men nu een museum ingericht. Natuur en goud.

Kunstwerken uit de oudheid

Een binnentuin met bijzondere planten. Wauw; Een droom floribundi!!

Wie bewaakt? ... Ata Turk !

Wat verder de Gecitköy stuwdam. Cyprus heeft te weinig grond- of rivierwater. Vanuit Turkije zweeft een leiding dwars door de Middellandse Zee en met zware ^pompen werd deze vallei me water gevuld nadat een stuwdam werd geplaatst.

We hadden de wolken zien opkomen en tegen dat we in onze kamer waren, viel de regen fel uit de lucht en de palmbomen stormden over en weer. Nooit zo een felle bui meegemaakt. Er stond onmiddellijk 10cm water.

De volgende ochtend geen spoor meer dat het geregend had. We reden met de bus naar de andere zijde van de Penta Dactylos voor een bezoek aan de groothandelaar in goud en diamanten.

Slecht 2 algemene foto's mochten gemaakt worden. Geen details. Prachtige juwelen waaronder een mooie ring. 6.000 euro, maar voor jullie na een kwartiertje overleg 3.000 euro. Dat is wel de bodem zij een belangrijke manager. Als je zo'n bedrag kan halveren voelden we ons sowieso bedrogen.In Antwerpen zou die 2.000 euro kosten, dus hier maximum 1200 euro. Dat kon niet, dus zijn we met lege handen vertrokken. Op de bus zaten diverse reisgenoten die veel te veel betaalden voor hun sieraad.

De volgende stop was de groothandel in lederen kledij. Als onthaal een prachtige modeshow. Hebben we dat ook eens meegemaakt. Daarna in de gote kledij hal met tientallen opdringerige verkopers."Please leave as alone or we are going to the exit."  Twee minuten later zaten we in de tuin. Fotograferen verboden!

Beye beye, en verder naar het Bellapais klooster.

Alpai geeft nog wat duiding en laat ons dan de vrijheid om rond te wandelen.

Het klooster werd in 1205 door Augustijner monniken opgericht in gotische stijl en deze monniken hadden duidelijk oog voor schoonheid. Het klooster ligt op een prachtige plek en het gebouw zelf is eveneens een parel voor het oog. Helaas heeft het klooster de tand des tijds niet ongeschonden doorstaan en zijn gedeeltes in de loop van de eeuwen verwoest. De kloostergang met 18 spitsboogvensters en mooi gotisch maaswerk is gedeeltelijk bewaard gebleven.

Onder de grond bevindt zich het cellarium, waar vroeger de wijnkelder gevestigd was. Het cellarium heeft een mooi kruisribgewelf. Eten deden de monniken in het refectorium, dat goed bewaard is gebleven. Tegenwoordig worden in deze zaal tijdens het Bellapaís festival concerten gehouden.

De kloosterkerk is al geruime jaren niet meer in gebruik en dat is goed te zien. Een en ander maakt een wat troosteloze indruk, maar voor de goede opletter valt nog genoeg moois en interessants te ontdekken.

Bij de ingang van de abdij ligt een koffiehuis met een terras dat opgesierd wordt door mooie bomen en dat prachtig uitzicht op de omgeving biedt. Lunchke!

Nog even op de kantelen met een prachtig verzicht over Kyrenia

De Citadel was één museum. Buiten en binnen.

Uit de zee opgehaald wrak van een soldaten boot . De zitplaatsen van de roeiers waren nog duidelijk te zien.

Aandacht voor de oude geschiedenis

En voor de religieuze martelingen in de vroege middeleeuwen.

Beelden van op de wallen, over de haven. 

's Avonds naar het plaatselijke Witte Paard circus voor een culturele dansavond. Eén buikdanseres was een transgender.

Onze laatste dag. Volledig vrij. Hotel resort in het daglicht.

Ochtendwandeling rondom

Langs de tuin van ...

... en door het casino

Op het plein vlakbij voor de vrijheid een indrukwekkende herinnering. Alpai was een koffie aan het drinken in een bistro en zag ons op het plein vragen stellen aan Cyprioten, zonder een antwoord te krijgen op onze vraag. Hij kwam snel even oversteken om uitleg te geven. De beelden toonden het leed van de oorlogen en de vrijheid sinds 974.

Verder richting centrum van Kyrenia. Mooi haven stadje.

Authentiek dorps kerkhof, centrum en haven.

Ottomaans kerkhof en modern stadsgedeelte

Toch wat vroeger naar het hotel voor inpak van de valiezen.

Vertrek om 3 uur 's nachts, laatste zit in de lobby, wachten op de incheck, vliegtuig in en naar huis.

Het lijkt wel of we 2 weken weggeweest waren Zo een gevulde reis! Leuk.
Bedankt Alpai. Jou zullen we niet snel vergeten.

“Noord-Cyprus (TRNC; Turks: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti), is een zelfverklaarde republiek gelegen op het noordelijk deel van het mediterrane eiland Cyprus en wordt enkel erkend door Turkije. De internationale gemeenschap beschouwt dit formeel als bezet gebied van de Republiek Cyprus. In het verleden erkenden ook Bangladesh en Pakistan de Turkse Republiek Noord-Cyprus, maar onder internationale druk van vooral de Verenigde Staten en een resolutie van de VN Veiligheidsraad trokken ze hun erkenning weer in.[6][7]
Noord-Cyprus beslaat ongeveer 3335 km² (een derde van het eiland Cyprus) en strekt zich uit van de top van het schiereiland Karpass in het noordoosten tot Kokkina in het westen. Het zuidelijkste punt is het dorp Akıncılar. De ingestelde bufferzone onder controle van de Verenigde Naties loopt van west naar oost over het eiland en deelt het op in Noord-Cyprus en de Republiek Cyprus. Hierdoor is ook Nicosia, de hoofdstad van beide staten, in tweeën verdeeld.
Het gebied telt 264.172 (2006) inwoners, voornamelijk Turken, van wie de meerderheid oorspronkelijk Turks-Cyprioten of deels Turks-Cyprioten zijn. Migranten uit Turkije vormen een grote minderheid. De officiële taal is het Turks, dat met een duidelijk lokaal dialect wordt gesproken. De overgrote meerderheid van de bevolking bestaat uit soennitische moslims, maar seculierder dan de Turken in Turkije.
Tijdens de bezetting vluchtte vrijwel de gehele Turkse minderheid uit het zuiden naar het noorden - of werden naar het noorden verdreven - en veel Grieken vluchtten naar het zuiden van het eiland - of werden naar het zuiden verdreven. De reden voor de bezetting was dat Griekse Cyprioten - die met 77% de meerderheid vormden - streefden naar enosis, eenmaking met Griekenland. Waarvoor ook bij de Griekse bevolking in 1974 geen meerderheid was. Om dit doel te bereiken, voerden enkele Grieks-Cyprioten, met ondersteuning van de junta die toen de macht had in Griekenland, een staatsgreep uit, wat Turkije als een bedreiging voor de Turks-Cypriotische bevolking aanzag. Hierop volgde in 1974 een internationaal veroordeelde Turkse invasie van Cyprus en in 1983 verklaarde het door Turkije bezette gebied zich onafhankelijk onder de naam Turkse Republiek Noord-Cyprus. Door gebrek aan erkenning is Noord-Cyprus sterk afhankelijk van Turkije voor economische, politieke en militaire steun.[8][9][10]
Pogingen om het geschil in Cyprus op te lossen faalden. Ook het afwijzen van het Plan-Annan door de Grieks-Cyprioten maakte het moeilijker om dit geschil op te lossen. Toch zijn er onderhandelingen met de Europese Unie om Noord-Cyprus uit zijn economisch isolement te halen.
Het Turkse leger onderhoudt een grote macht in Noord-Cyprus. De Republiek Cyprus en de internationale gemeenschap beschouwen het als een illegale bezettingsmacht, en haar aanwezigheid is veroordeeld in verschillende resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. “

Salamis (Akkadisch: Ki-(i)-su, Oudgrieks: Σαλαμίς, Grieks: Σαλαμίνα; Salamina, Turks: Salamis, Latijn; Constantia), gelegen aan de oostkust van Cyprus, op 6 km ten noorden van het huidige Famagusta, was vanaf ongeveer 1100 v.Chr. voor vele eeuwen de voornaamste stad van dit eiland. Nadat de naburige, 2 km landinwaarts gelegen laat-myceense vesting Enkomi rond 1075 v.Chr. door een aardbeving werd verwoest, ontstond Salamis. Teucer (Grieks Teukros), de zoon van Telamon en halfbroer van Ajax, gold als de stichter van Salamis.
De stad Salamis (niet te verwarren met het gelijknamige eiland vóór de Atheense kust, waarvan Teucer wel afkomstig was) had een strategische ligging als belangrijke aanleghaven in de Middellandse Zee tussen Azië, Afrika en Europa. Door de eeuwen heen ging Salamis samen met de rest van Cyprus deel uitmaken van diverse invloedssferen, zoals de Perzische, de Griekse en het Romeinse Rijk.
Rond 450 v.Chr. vond bij Salamis een zeeslag plaats tussen schepen van de Delische Bond, onder leiding van Kimon II en Perzen. Deze zeeslag moet niet verward worden met de Slag bij Salamis die 30 jaar eerder plaatsvond bij het gelijknamige eiland Salamis. Het was de residentiestad van koning Euagoras I (411-373 v.Chr.) die omstreeks 400 v.Chr. de Griekse invloed nieuwe kracht gaf en de Fenicische uitschakelde. Eveneens in deze omgeving overwon Demetrius Poliorcetes in 306 v.Chr. Ptolemaeus I van Egypte in een grote zeeslag. Toen Ptolemaeus in 294 de stad heroverde, bleef zij met de rest van Cyprus ruim twee eeuwen onder de heerschappij van de Ptolemaeën. In de Romeinse tijd werd Paphos de hoofdstad van Cyprus, maar Salamis bleef belangrijk.
Op verschillende tijden, in de eerste en de vierde eeuw na Christus werd Salamis door aardbevingen verwoest. In de vierde eeuw werd de stad herbouwd als Constantia, genoemd naar de toenmalige keizer Constantius II die de stad vanwege de aardbevingen steunde. In de zevende eeuw van onze jaartelling werd ze opnieuw grotendeels verwoest, deze keer door Arabieren die Cyprus aanvielen, waarna ze niet meer herbouwd werd.